Syjonizm jest narodowym ruchem żydowskim, któremu towarzyszy idea stworzenia państwa żydowskiego w Palestynie oraz zatrzymania procesów asymilacyjnych Diaspory żydowskiej na świecie.

----------- Początki myśli syjonistycznej -----------

------------ 1818 ------------

Prekursorem myśli syjonistycznej był amerykański dziennikarz i dyplomata Mordechai Emanuel Noah (1785-1851), który w 1818 roku wydał odezwę nawołującą do stworzenia żydowskiego państwa na wyspie Grand Island w stanie Nowy Jork (USA). Wyspa ta znajduje się przy słynnym wodospadzie Niagara.
    W toku publicznych dyskusji głos zabrał prezydent Stanów Zjednoczonych, John Adams, który powiedział: "Ja naprawdę życzę Żydom ponownie niezależnego narodu w Judei, gdyż, jak wierzę, jego najbardziej oświeceni mężowie uczestniczyli w ulepszaniu filozofii tego wieku".
    W 1840 roku Mordechai Noah poparł ideę przywrócenia osadnictwa żydowskiego w Ziemi Izraela.

------------ 1834 ------------

W 1834 roku serbski rabin Juda Chai Alkalai (1798-1878) zaproponował utworzenie żydowskich osad rolniczych w Ziemi Izraela. Z punktu widzenia wierzącego rabina, powrót Żydów do swojej ziemi ułatwiłby nadejście oczekiwanego Mesjasza.
    Rabi Alkalai uzyskał poparcie dla swoich idei od żydowskiego finansisty i brytyjskiego polityka, Sir Mosesa Haima Montefiorego (1784-1885). Sir Montefiore podjął się rozmów z tureckimi władzami, aby te ułatwiły osadnictwo żydowskie w Palestynie, która była w owym czasie częścią Imperium Otomańskiego.

------------ 1836 ------------

W 1836 roku Rabin Zvi Hirsh Kalischer (1795-1874) zasugerował Sir Moses'owi Monteriore oraz rodzinie żydowskich bankierów Rotschildom, możliwość kupna Palestyny od Mehemeta Ali, który w 1831 roku podbił Ziemię Izraela i przez 9 lat rządził tymi ziemiami z Egiptu.

------------ 1838 ------------

W 1838 roku Brytyjczycy otworzyli w Jerozolimie swój pierwszy konsulat, którego zadaniem było monitorowanie sytuacji w Palestynie i ochrona interesów ludności żydowskiej oraz druzyjskiej.

------------ 1839 ------------

W 1839 roku Sir Montefiore odwiedził Palestynę. Zbadał on na miejscu możliwość żydowskiego osadnictwa w Ziemi Izraela. Następnie, po powrocie do Londynu (Wielka Brytania) zaproponował utworzenie państwa żydowskiego w Palestynie. Dla swojego projektu zyskał on poparcie wielu wpływowych chrześcijan w Wielkiej Brytanii i Europie. Niestety nie zdołał on przekonać do swojej idei nikogo z przedstawicieli europejskich rządów.

------------ 1840 ------------

W 1840 roku Sir Montefiore zorganizował w Londynie zjazd przywódców żydowskiej społeczności w Wielkiej Brytanii. Przedstawił im projekt kolonizacji Palestyny.

W tym samym roku angielski arystokrata Lord Shaftsbury zasugerował brytyjskiemu ministrowi spraw zagranicznych Henry Palmerston'owi, że zezwolenie Żydom na osiedlenie się w Palestynie rozwinie gospodarczo cały tamten region.

W 1840 roku w żydowskiej gazecie "Der Orient", wydawanej w języku niemieckim w Lipsku (Niemcy), ukazał się artykuł (bez nazwiska autora) wzywający europejskich Żydów do opuszczenia swoich krajów i powrotu do Ziemi Izraela.

------------ 1841 ------------

W 1841 roku Sir Montefiore za namową Rabina Zvi Hirsh Kalischera (1795-1874) przeznaczył pieniądze, za które kupiono pierwszy gaj pomarańczowy w Palestynie. W owym czasie w Ziemi Izraela żyło około 10 tys. Żydów, z czego 500 żyło w Jerozolimie. Naczelnym rabinem Jerozolimy od 1841 roku był Rabin Samuel Salant.

----------- Wsparcie literackie -----------

------------ 1843 ------------

W 1843 roku serbski Rabin Judah Chai Alkalai (1798-1878) opublikował książkę "Minhat Yehuda", w której zaprosił Żydów by powrócili do Ziemi Izraela.

------------ 1845 ------------

W 1845 roku były gubernator Australii Południowej, pułkownik George Gawler napisał ksiażkę, w której zasugerował, że Żydzi powinni otrzymać zezwolenie na osiedlanie się w Ziemi Izraela jako rekompensatę za swoje cierpienia w Europie i poniżenia pod panowaniem Turcji.
    Siedem lat później, w 1852 roku założył on Stowarzyszenie na rzecz Kolonizacji Palestyny.

------------ 1847 ------------

W 1847 roku Lord Benjamin Disraeli wydał swoją powieść "Tancred, or the New Crusade". Była ona publikowana na łamach gazety "Times" i propagowała poglądy syjonistyczne. Lord Disraeli popierał żydowską kolonizację Palestyny.

------------ 1852 ------------

W 1852 roku pochodzący z Kowna na Litwie, Abraham Mapu (1807-1867) opublikował w jezyku hebrajskim swoją powieść "Miłość Syjonu" (hebr. "Ahavat Zion"). Przedstawił w niej wyidealizowany obraz Ziemi Izraela, która miała być utopijną krainą pokoju i sprawiedliwości społecznej. Powieść ta była bardzo popularna w środowiskach żydowskich i tworzyła mocne podstawy dla rozwoju idei Syjonizmu.

W 1852 roku Rabin Jehuda Hai Alkalai (1798-1878) założył w Londynie (Wielka Brytania) Stowarzyszenie na rzecz Kolonizacji Palestyny, które zostało bardzo szybko rozwiązane. Rabin objechał kraje europejskie propagując ideę powrotu Żydów do Ziemi Izraela.

W latach 1852-1870 w Francji panował cesarz Ludwik Napoleon III. Jego prywatnym sekretarzem był Ernest Loharanne, który wydał dwie książki, w których propagował stworzenie żydowskiego państwa w Palestynie. Nawoływał on: "Naprzód Żydzi wszystkich krajów, wasza stara ojczyzna czeka na was".

Mniej więcej w tym samym czasie na Węgrzech nauczali ultraortodoksyjni rabini Moses Schreiber (1763-1839) i Akiva Josef Schlesinger (1837-1922). Nawoływali oni Żydów, by jako "naród wybrany" przygotowywali się do powrotu do obiecanej im Ziemi Izraela. Rabin Józef Natonek (1813-1892) opracował plan narodowego wyzwolenia Żydów poprzez stworzenie niepodległego państwa żydowskiego w Palestynie. Rabin Jehuda Alkalaj (1798-1878) i Rabin Zvi Hirsch Kalischer (1795-1874) również wzywali do żydowskiej kolonizacji Palestyny, jednak nie myśleli o niepodległym państwie żydowskim.

----------- Przedświt -----------

------------ 1857 ------------

W 1857 roku brytyjski konsul w Jerozolimie, James Finn, wysłał notatkę służbową dla ministra spraw zagranicznych w Londynie, w której zasugerował wsparcie żydowskiego osadnictwa w Palestynie by poprawić sytuację ekonomiczną i przyśpieszyć rozwój regionu.

------------ 1860 ------------

W 1860 roku francuscy Żydzi utworzyli Alliance Israelite Universelle (Powszechne Przymierze Izraelickie), które propagowało idee żydowskiego osadnictwa w Palestynie. Organizacji pomagał znany żydowski adwokat Adolphe Cremieux. Alliance Israelite Universelle chociaż początkowo wspierało Syjonizm, to z upływem czasu opowiedziało się za asymilacją i zaczęło przeciwstawiać się Syjonizmowi.

W 1860 roku niemiecki aktywista społeczny Dr. Chaim Luria założył we Frankfurcie (Niemcy) Stowarzyszenie na rzecz Osadnictwa w Ziemi Izraela. W kolejnych latach nawiązał on współpracę z Rabbi Zvi Hirsch Kalischerem, Rabbi Yehuda Hai Alkalai, Mosesem Hessem, Rabbi Elijah Guttmacherem i Dawidem Gordonem.

W 1860 roku z inicjatywy Sir Montefiore założono osiedle Mishkenot Sha'ananim w Jerozolimie. Było to pierwsze żydowskie osiedle poza murami Starego Miasta w Jerozolimie. Dało ono początek budowie nowego miasta w Jerozolimie.

------------ 1861 ------------

W 1861 roku węgierski Rabin Joseph Natonek wydał anonimowo broszurę "Mesjasz - Wypracowanie na temat żydowskiego wyzwolenia dla Żydów i Chrześcijan". Wezwał w niej Żydów do "zaspokojenia naszej narodowej niezależności w ziemi naszych przodków".

------------ 1862 ------------

W 1862 roku Mojżesz Hess (1812-1875) wydał swoje dzieło "Rzym i Jerozolima", w którym zaproponował utworzenie socjalistycznych, świeckich osad rolniczych w Palestynie, które odmieniłyby naród żydowski. W nowo powstałym społeczeństwie Żydzi nie byliby jak w Europie nieproduktywną klasą pośredniczącą w handlu, lecz staliby się wydajną warstwą społeczną.
    Mojżesza Hessa uważa się na równi z Nahumem Syrkinem i Ber Borochovem za założycieli socjalistycznego świeckiego syjonizmu.

W tym samym 1862 roku niemiecki ortodoksyjny Rabin Zvi Hirsch Kalischer (1795-1874) wydał swój traktat "Derishat Zion" ("Poszukiwanie Syjonu"), w którym wskazał, że obiecane przez prorocze księgi ocalenie Żydów może mieć miejsce tylko na drodze narodowej zaradności, która okaże się w żydowskim osadnictwie w Ziemi Izraela. Traktat nakreślił praktyczny schemat powrotu rozproszonego po całym świecie "narodu wybranego" do ojczyzny.

------------ 1863 ------------

W 1863 roku dziennikarz Dawid Gordon opublikował w żydowskim tygodniku "HaMagid" we Wschodnich Prusach serię artykułów popierających ideę powrotu Żydów do Ziemi Izraela.

------------ 1864 ------------

W 1864 roku Rabin Kalischer założył w Berlinie pierwsze stowarzyszenie syjonistyczne - Centralny Komitet dla Żydowskiej Kolonizacji Palestyny. Skupił on wokół siebie, w Berlinie, grupę ortodoksyjnych rabinów i działaczy syjonistycznych, wśród których znajdowali się: Israel Hildesheimer, Goldschmit, dr Rulf (późniejszy współpracownik Herzla) oraz rabin Elijahu Gutmoechor. Sformułowali oni podstawy religijnego syjonizmu.

------------ 1866 ------------

W 1866 roku węgierski Rabin Joseph Natonek nawiązał współpracę z francuskimi Żydami z Alliance Israelite Universelle W następnym roku Rabin Natonek udał się do Turcji i rozmawiał w Istambule na temat żydowskiego osadnictwa w Palestynie.

------------ 1868 ------------

W 1868 roku jeden z liderów Alliance Israelite Universelle, Charles Netter przyjechał do Palestyny by na miejscu zbadać położenie małej gminy żydowskiej i możliwości osadnictwa w Ziemi Izraela.
    3 sierpnia 1868 roku Netter stanął przed tłumem zgromadzonym na Starym Mieście Jerozolimy i w uniesieniu zawołał: "Daj nam ziemię!"

W 1868 roku Peretz Smolenskin (1842-1885) zaczął wydawać w Wiedniu żydowskie czasopismo "HaShachar" ("Przedświt"), w którym mówił, że Żydzi mają prawo do narodowej i państwowej niezależności. Wokół niego zgromadziła się grupę najlepszych ówczesnych pisarzy, w tym miedzy innymi: Brandstaettera, J.L. Goroona, L.L. Pereca, Fryszmana i Jehalaala.

------------ 1869 ------------

11 stycznia 1869 roku Charles Netter przedstawił w Alliance Israelite Universelle raport ze swojej podróży po Palestynie. Zasugerował on, aby w pierwszym etapie utworzyć szkołę rolniczą. Równocześnie zgłosił on swoją gotowość do stanięcia na czele takiego projektu i jego realizacji.

----------- Nadzieja -----------

------------ 1870 ------------

15 czerwca 1870 roku Charles Netter z Alliance Israelite Universelle przyjechał ponownie do Palestyny i zakupił mały obszar ziemi w pobliżu Jaffy. Położył on tam kamień węgielny pod budowę szkoły rolniczej obok której powstała mała forma rolnicza. Nazwę zaczerpnięto z księgi Jeremiasza 14:8 i 17:13 - Mikveh Israel (Nadzieja Izraela). Była to pierwsza współczesna żydowska osada rolnicza w Ziemi Izraela.
    Pierwszym dyrektorem szkoły został Charles Netter. Przybywali tutaj żydowscy imigranci z Europy Środkowo-Wschodniej i uczyli się rolnictwa w tutejszych warunkach.
    W finansowym utrzymaniu szkoły pomagał Baron Edmond James de Rothschild (1845-1934), wywodzący się z francuskiej linii bankowej dynastii Rothschildów.

------------ 1872 ------------

W 1872 roku w Jerozolimie powstało Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Wykupu Ziemi, które rozpoczęło starania aby nabyć ziemię w okolicach Jerycha, a następnie na południe od Jaffy. Stowarzyszenie napotkało jednak na silne opór ze strony władz tureckich i musiało się rozwiązać.

------------ 1873 ------------

W 1873 roku działalność Alliance Israelite Universelle wsparł kwotą 1 miliona francuskich franków żydowski bankier z Niemiec, Baron Maurice de Hirsch.

W 1873 roku żydowski adwokat Adolphe Cremieux, działając z ramienia Alliance Israelite Universelle, przeprowadził rozmowy z szachem Persji Nasser-al-Din (1831-1896), którego zdołał przekonać do słuszności rozwoju żydowskiej edukacji w Palestynie. Szach zmniejszył również ograniczenia nałożone na Żydów na terytorium Imperium Ottomańskiego.

------------ 1874 ------------

W 1874 roku Sir Montefiore w dowód uznania działalności Alliance Israelite Universelle, utworzył w Londynie fundusz Mazkeret Moshe, którego działalność miała wspierać żydowskie osadnictwo w Ziemi Izraela.

------------ 1875 ------------

W 1875 roku w Jerozolimie ponownie powstało Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Wykupu Ziemi, które wezwało do tworzenia nowych osad rolniczych w Ziemi Izraela. Wśród fundatorów Stowarzyszenia byli: Dawid Guttman i Eliezer Raab. Jednym z ich sloganów było hasło: "Jeśli nie ma żadnego państwa na świecie - to też nie ma żadnego Izraela na świecie".

W 1875 roku rodzina żydowskich bankierów Rothschildów udzieliła 4 miliony funtów pożyczki Wielkiej Brytanii, które to środki posłużyły do nabycia 50% udziałów w Kanale Sueskim. W ten sposób Wielka Brytania umocniła swoje wpływy na Bliskim Wschodzie, zyskując pełną kontrolę nad strategicznym Kanałem Sueskim.
    Wdzięczny rząd brytyjski udzielił w zamian poparcia dla idei żydowskiego osadnictwa w Palestynie.

------------ 1876 ------------

W 1876 roku George Eilot (literacki pseudonim Marii Ann Owens) wydał w Anglii książkę "Daniel Deronda", która wywarła wielki wpływ na młodą generację brytyjskich Żydów, zachęcając ich do osiedlania się w Ziemi Izraela.

----------- Drzwi Nadziei -----------

------------ 1878 ------------

W 1878 roku w Berlinie odbyła się Konferencja Narodów, na której brytyjskiej delegacji przewodniczył premier Benjamin Disraeli. W dniu 13 czerwca państwa biorące udział w Konferencji wydały proklamację pociechy dla Żydów, dając im nadzieję osiedlenia się w Palestynie.

W 1878 roku francuscy Żydzi z Alliance Israelite Universelle w ciągu dwóch miesięcy pomogli utworzyć w Palestynie dwie nowe osady rolnicze. Na północy, Żydzi z Safedu założyli osadę Gai Oni (Dolina Mojej Siły), położoną na wschód od miasta. Na południu, Żydzi z Jerozolimy założyli osadę Petah Tikva (Drzwi Nadziei), położoną w pobliżu Jaffy. Petah Tikva założyli między innymi: Yoel Moshe Salomon, Dawid Guttman, Joshua Stampfer, Zerach Barnett i Yehuda Raab. Mordechai Diskin (1844-1914) pomógł założyć tutaj pierwszą współczesną szkołę religijną, nazwaną Nezah Israel.
    Niestety, osada Gai Oni została bardzo szybko porzucona, a Petah Tikva upadła po 3 latach. Jednakże pierwsze nasiona zostały zasiane.

W 1878 roku Laurence Oliphant wydał książkę "Eretz HaGilad", w której wezwał do utworzenia żydowskiego regionu na północy Transjordanii.

------------ 1879 ------------

W 1879 roku do Palestyny przyjechał Yehiel Michel Pines, który był oficjalnym przedstawicielem funduszu Mazkeret Moshe (założonego przez Sir Montefiore w 1874 r.). Odegrał on ważną rolę podczas pierwszej aliyi.

W 1879 roku Eliezer Ben-Yehuda w wieku 21 lat opublikował swój artykuł "Godne Pytanie" w żydowskim czasopiśmie "HaSchazar" ukazującym się w Wiedniu. Wezwał on Żydów do powrotu do swojej ziemi, ustalenia żydowskiej polityki i odnowienia starożytnego języka hebrajskiego. Ten artykuł jest uznawany za kamień milowy w rozwoju Syjonizmu.

----------- Pierwsza Aliyah (1881-1903) -----------

------------ 1881 ------------

Po 1881 roku w środkowej części Europy zaczęły powstawać niewielkie grupy syjonistów, które jednoczyły się we wspólnym ruchu Hovevei Zion (Miłośnicy Syjonu). Żarliwie propagowali oni idee powrotu "narodu wybranego" do Ziemi Izraela. Ruch zyskał poparcie Rabina Samuela Mohilevera (1824-1898) z Rosji i Rabina Hermana Zvi Schapiro z Niemiec.

Tymczasem, w latach 1881-1884 w carskiej Rosji rozszalały się antysemickie pogromy, zmuszając wielu Żydów do emigracji. Dodatkowo w 1882 roku car Aleksander III wprowadził antysemickie "Prawa majowe", które tylko pogorszyło sytuację rosyjskich Żydów. Doprowadziło to do masowej emigracji Żydów. Ocenia się, że ponad 2 miliony Żydów uciekło wówczas z Rosji (lata 1880-1920). W zdecydowanej większości udali się oni do Ameryki, jednak pewna ich część, zachęcona ideami Syjonistów, skierowała się do Ziemi Izraela.
    W ten sposób, latach 1881-1903 do Palestyny przybyła fala około 25 tys. żydowskich imigrantów. Została ona zapoczątkowana w 1881 roku przez przybycie grupy żydowskich imigrantów z Jemenu, a następnie od 1882 roku napływali imigranci z Rosji.

Była to tak zwana Pierwsza Aliyah (słowo "aliyah" dosłownie oznacza "wstąpienie" - tak mówi się o powrocie do ojczyzny swoich ojców, do Ziemi Izraela).

------------ 1882 ------------

W 1882 roku żydowski doktor z Rosji, Yehuda Leib Pinsker (1812-1891), opublikował anonimowo w Berlinie (Niemcy) broszurę "Auto-Emancipation" ("Samo-Wyzwolenie"), w której opisał on sytuację rosyjskich Żydów, którzy doszli do przekonania, że wyzwolenie nie przyjdzie "z zewnątrz", a czekanie w nadziei, że otrzyma się ją w darze, było dla nich upokarzające i pozbawione godności. Była to żydowska odpowiedź na antysemickie pogromy w Rosji, a zarazem wyraz radykalnej odmowy na propozycję asymilacji w Zachodniej Europie. Broszura wskazywała osadnictwo w Ziemi Izraela jako drogę wyzwolenia dla Żydów.
    Yehuda Pinsker był jednym z liderów ruchu Hovevei Zion. Wokół niego w Berlinie zgromadzili się miedzy innymi: Lilienblum, Levanda, Ruelf i inni.

W tym samym 1882 roku Edmund Menahem Eisler wydał na Słowacji swoją książkę "Ein Zukunftsbild", w której przedstawił wizję żydowskiego państwa, z odrodzonym językiem hebrajskim jako narodowym. Eisler wskazał drogę osadnictwa w Ziemi Izraela jako ucieczkę przed narastającym antysemityzmem w Europie.

W 1882 roku w Charkowie (Rosja) powstał syjonistyczny ruch żydowskich studentów Bilu, który popierał osadnictwo w Ziemi Izraela oraz odrodzenie hebrajskiego jako języka narodowego Żydów.

28 kwietnia 1882 roku władze tureckie zaniepokojone wzrostem żydowskiej imigracji do Palestyny wprowadziły zakaz napływu rosyjskich Żydów. Jednak pomimo wprowadzonego zakazu Żydzi wciąż napływali do Palestyny.

31 lipca 1882 roku nastąpiło założenie osady rolniczej Rishon LeZion, położonej przy arabskiej wiosce Uyun Qara. Początkowo osiedliło się tutaj 10 członków ruchu Hovevei Zion i 14 członków ruchu Bilu.
    Do końca roku utworzono jeszcze dwie osady: w pobliżu Hajfy osada Zamarin (później nazwana Zichron Ya'akow) i w pobliżu Safedu osada Rosh Pina (w miejscu dawnej osady Gai Oni).
    Pierwsi osadnicy napotykali na liczne trudności. Budując nowe domy i uprawiając nieużytki rolne pionierzy musieli walczyć z malarią, napadami Beduinów i ... wrogością Żydów, którzy do tej pory mieszkali w Palestynie i żyli głównie z tzw. "chałłuki", czyli datków światowego żydostwa. Z drwiną mówili oni o pionierach: "bejły". Można śmiało powiedzieć, że pierwsze osady rolnicze przetrwały głównie dzięki pomocy finansowej takich osób jak Baron Edmund de Rothschild.

------------ 1883 ------------

W 1883 roku M.L.Lilienblum (1843-1910) wydał broszurę "Odrodzenie narodu żydowskiego w świętym kraju swych ojców", w której popierał ideę osadnictwa w Ziemi Izraela.

W 1883 roku pionierzy z Petah Tikva opuścili czasowo swoją osadę z powodu dużego zagrożenia malarią. Przenieśli się do Yehud.
    W tym roku powstała nowa osada Ekron. Dodatkowo ruch Hovevei Zion pomógł rodzinie Lerer osiedlić się w Wadi Hanin (późniejsza osada Nes Ziona) i rodzinie Felman przejąć sad drzew cytrusowych na północ od Jaffy.

------------ 1884 ------------

W 1884 roku powstały dwie nowe osady w Galilei: Yesud haMa'ala i Gedera. Mieszkańcy Safedu podjęli natomiast próbę pierwszego osadnictwa w południowej części Wzgórz Golan - powstała osada Bnei Yehuda.

------------ 1885 ------------

W 1885 roku Nathan Birnbaum (1864-1937) zaczął wydawać żydowską gazetę "Shichrur Atzmi" ("Selbst-Emancipation"), w której nawoływał do odnalezienia własnej żydowskiej narodowej tożsamości.

------------ 1889 ------------

W 1889 roku Asher Hirsch Ginsberg (1856-1927) opublikował w żydowskiej gazecie "HaMelitz" w St. Petersburgu w Rosji swój artykuł "To nie jest droga". Artykuł ukazał się pod pseudonimem literackim Ahad HaAm i był swoistą oceną dotychczasowych wysiłków przy kolonizacji Palestyny. Ginsberg skrytykował wysoki poziom pomocy społecznej udzielanej nowym osadom w Palestynie, twierdząc, że powinno to być poprzedzone duchowym i kulturowym odrodzeniem tych ludzi.
    W tym samym roku Ginsberg założył w Odessie, na południu Rosji, tajne stowarzyszenie Bnei Mosze (Synowie Mojżesza), którego celem było dbanie o wysoki poziom moralności narodu żydowskiego. W tym celu zakładano liczne szkoły w Rosji i Palestynie, w tym szkołę dla dziewcząt w Jaffie. Stowarzyszenie rozwiązało się w 1896 roku.

------------ 1890 ------------

W 1890 roku nastąpił wzrost napływu żydowskich imigrantów do Palestyny. Kupowaną nowe tereny i zakładano nowe osady. Na przestrzeni dwóch lat założono i rozbudowano osady: Rehovot, Hadera, Mishmar Hayarden i Ein Zeitim.

----------- Syjonizm -----------

1 kwietnia 1890 roku Nathan Birnbaum (1864-1937) opublikował w żydowskiej gazecie "Shichrur Atzmi" w Niemczech swój artykuł, w którym ukuł nowe pojęcie: "Syjonizm". Nowy termin został stworzony w tym celu, aby odróżnić nowy ruch od ogólnych żydowskich dążeń i filantropijnych zabiegów.

------------ 1891 ------------

W lipcu 1891 roku władze tureckie oznajmiły zamknięcie Palestyny dla napływu nowych żydowskich imigrantów oraz unieważniły wszystkie zawarte umowy sprzedaży ziemi. Zwiastowało to początek przedłużającego się kryzysu w Palestynie.
    W takiej sytuacji, Baron Maurice de Hirsch założył Jewish Colonial Association, ktorego zadaniem było wspieranie żydowskich imigrantów ze wschodniej Rosji i pomaganie w osiedlaniu się na terenie Północnej oraz Południowej Ameryki.
    Pociechę żydowskim imigrantom w Ameryce nieśli liczni amerykańscy chrześcijańscy protestanci, którzy popierali ideę Syjonizmu. Najbardziej aktywnym wśród nich był William Eugene Blackstone (1841-1935), którego amerykańscy chrześcijanie nazwali "Ojcem Syjonizmu". W 1891 roku wysłał on petycję do prezydenta Stanów Zjednoczonych, Benjamina Harrisona z prośbą o pomoc Żydom w powrocie do ich historycznej ojczyzny. Petycję podpisało ponad 400 osobistości chrześcijańskich i żydowskich.

------------ 1892 ------------

W 1892 roku Elhanan Lewinsky (1857-1910) napisał w Rosji syjonistyczną opowieść "Podróż do Ziemi Izraela w 2040 roku", w której poparł idee Syjonizmu.

--------------------------------------------------

    CIĄG DALSZY HISTORII: 1894-1904 - Syjonizm - Czas Herzla